Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Όταν θες κάτι πάρα πολύ, το Σύμπαν σου πετά μια κουράδα

Οι γονείς μου ήθελαν μετά μανίας γιο. Διακαής πόθος. Από την πρώτη στιγμή που γνωρίστηκαν, η μοναδική τους σκέψη ήταν πώς να κάνει γιο ο ένας στον άλλον. Στα σκαλιά της εκκλησίας η μάνα μου πήγε γκαστρωμένη. Για τόσο μεγάλη βιασύνη μιλάμε. Έλα όμως που όταν θες κάτι πάρα πολύ, το Σύμπαν σου πετά μια κουράδα;! Έτσι γεννήθηκε η μεγάλη μου αδερφή. Ξενέρωμα μεγάλο, αλλά προσπάθησαν να παρηγορηθούν με τις λαϊκές ρήσεις - πίπες, του στυλ "της καλομάνας το παιδί το πρώτο είν' κορίτσι". Αυτή την μπαρούφα ξέρετε γιατί την λένε, έτσι; Γιατί το πρώτο παιδί θα γηροκομήσει τα γονικά όταν φτάσουν στο στάδιο της αποσυναρμολόγησης, οπότε αν είναι κορίτσι, ακόμα καλύτερα, θα ξεσκατίζει κιόλας και δεν θα υποχρεωθούν σε καμιά ξινομούνα* νύφη. 

Με το που πήγε η μεγάλη τριών μηνών άρχισαν ξανά οι γονείς μου τις προσπάθειες για να κάνουν τον λεβέντη, τον κανακάρη, τον μοναχογιό, και 10 μήνες αργότερα (ακριβώς 13 μήνες μετά τη γέννηση της μεγάλης), σκάει μύτη δεύτερο κορίτσι. Τους φαντάζομαι πάνω από την κούνια σαν Μανιάτισσες μοιρολογίστρες με μαύρες μαντήλες, να ξύνουν με τα νύχια τους τις φάτσες τους και να τραγουδάνε:
Είπε και εις όλους κίνησε τον πόθον των δακρύων
κι η αυγή τους ήβρε ολόγυρα στο λείψανο να κλαίουν 

Δεν πτοήθηκαν όμως. Δεν το έβαλαν κάτω. Θα έκαναν το γιο, ο κόσμος να χαλάσει! Τσούκου τσούκου λοιπόν και με πείσμα, αναστενάξαν τους σιουμιέδες και ω! 14 μήνες μετά την δεύτερη κόρη, σκάω μύτη εγώ. Η τρίτη. Η φαρμακερή; Όχι βέβαια, διότι ακολούθησε και τέταρτη, αλλά με καθυστέρηση 5 χρόνων. Υποπτεύομαι μετά ότι η μάνα μου ξερίζωσε τη μήτρα της μετά την τέταρτη γέννα και ο πατέρας μου έκανε βαζεκτομή, αλλιώς θα είχαμε κι άλλα μπάσταρδα στη φαμίλια.

Εγώ ήμουν η άτυχη της παρέας. Διότι ενώ οι άλλες 3 βαφτίστηκαν με ανθρώπινα γυναικεία ονόματα, εμένα με βάφτισαν με το όνομα του παππού μου. Παρασκευάς. Παρασκευή λοιπόν. TGIF όπως λέει και το ένα μου τατού. Οι περιπέτειες βέβαια των τεσσάρων αδερφάδων μόλις άρχισαν. Διότι καλός και άγιος (και καρπερός) ο πατήρ, αλλά έναν κάλο τον είχε. Ήθελε να έχει στην οικογένεια αρχιτέκτονα, γιατρό και δικηγόρο και μάλιστα με αυτήν ακριβώς τη σειρά. Οπότε η μεγάλη προοριζόταν να σπουδάσει αρχιτεκτονική, η δεύτερη ιατρική και εγώ νομική. Σε αυτό ακριβώς το σημείο αρχίζει το πανηγύρι.

Αλλά το αφήνω για την επόμενη ανάρτηση!










* Οποιαδήποτε μας πάρει τον γιο είναι ξινομούνα. Τέλος.

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Αντί προλόγου

Γεια σας.
Είμαι η Scarlette.
Third daughter of a third daughter, και αν αυτό δεν είναι σημαδιακό, τότε να σας πω ότι γεννήθηκα στις 14 Φλεβάρη.
Δεν σας νοιάζει το ξέρω.
Δεν πειράζει καλέ, καλή καρδιά να έχουμε.
Στο προκείμενο.
Αποφάσισα να ανοίξω ένα μπλογκίδιο.
Δεν ξέρω γιατί, υποθέτω ότι ζήλεψα τη δόξα του τιτανοτεράστιου Thor, αλλά μάλλον το άνοιξα γιατί θέλω να πω και εγώ τις γνώμες μου για διάφορα πραγματάκια μιας και καλός και λατρεμένος ο Thor, αλλά είναι άντρας, τουτέστιν ελαττωματικός εκ φύσεως.
Ήθελα με αυτό το πρώτο ποστ να σας εισάγω στον ψυχισμό μου και να σας παρουσιάσω την τρισαγαπημένη (άλλοι την αποκαλούν και τρισκατάρατη) πρωσοπικότητά μου, αλλά με έπιασε stage fright και ντρέπομαι λίγο.
Θα το κάνω στο επόμενο ποστ, αφού θα έχω πάρει πρώτα την κρυάδα του να δω ένα μου κείμενο δημοσιευμένο.
Σας χαιρετώ λοιπόν προς το παρόν και θα επανέλθω σύντομα ξεψαρωμένη (ελπίζω).